Test Sigma 120-300mm f/2.8

Voor een goede vriend mocht ik zijn nieuwe Sigma 120-300mm f/2.8 proberen cq testen. Hij was er niet helemaal tevreden mee en vroeg of ik er eens naar wilde kijken. Op het eerste gezicht een fraai gebouwd maar ook zeer gewichtig telezoom objectief moet ik zeggen. Het is wel even wennen om snel en handig met zo’n zwaar objectief om te gaan. Allereerst wat me opvalt is het ontbreken van de Image Stabilizer. Iets waar je mee verwend wordt op de Canon 70-200mm f/2.8L IS. Daarnaast is het ook wennen dat de zoomring en scherpstelring net omgedraaid zijn tov de Canon. Eerst krijg je de scherpstelring met daarachter de zoomring. Steeds wanneer ik wilde zoomen en afdrukken zat ik de scherpte te wijzigen. Als eerste ben ik begonnen met het uit de hand schieten van wat testfoto's. Daarbij heb ik enkele fraaie platen kunnen schieten maar zaten er toch veel bij die last hadden van bewegingsonscherpte. Je moet toch al snel aan een sluitertijd van 1/400ste denken (min sluitertijd = brandpuntsafstand) dus minimaal 1/300ste. Bij f/2.8 (tot f/4.0) genegeerd deze lens toch een behoorlijke zachtheid (beetje teveel naar mijn mening). Pas bij f/8 wordt het zichtbaar beter maar blijft hij voor mijn gevoel nog steeds wat aan de zachte kant. Wel was ik onder de indruk van de fraaie Bokeh en fraaie scherptediepte (zie grote portretfoto die Stefani heeft gemaakt). Wat me opviel was dat er vrij veel vignetering zichtbaar was op egale achtergronden (blauwe lucht, witte muur, etc.) Op beide punten scoort mijn Canon 70-200mm beter. Deze zware jongen vraagd om een monopod of stevig statief want na een uurtje schieten hadden m'n armspieren er genoeg van. Prachtige 'natuur' lens. Hierbij wat testfoto’s.