Grand Café De Korenmolen

Gisteravond werd een latertje want ik mocht een sfeer impressie maken van Grand Café de Korenmolen te Eerbeek. Ik had hier ooit eens een impressie gedaan net nadat de verbouwing afgerond was maar dat was overdag ergens in de zomer. Ik weet nog goed dat we toen bij 27 graden hitte, de open haard aanstaken en mensen een beetje vreemd opkeken toen dat gebeurde. Nu wilde Marjan en Johan van Zadelhoff graag wat donkere sfeer beelden hebben voor hun nieuwe brochure en hun vernieuwde website. Dus om 22:00 uur ben ik maar eens op pad gegaan en rustig aan m’n spulletjes gaan opbouwen. De sfeer was prima, voldoende mogelijkheden om de boel goed uit te lichten. We hebben ons gek gedraaid aan de dimmers maar dat leverde ook schitterend licht op. Op de plekken waar toch schaduwen ontstonden heb ik zachtjes ingeflitst. Ik kan me niet heugen dat het vermogen van de flitsers ooit zo laag heb gehad (128 ste). Ik heb bewust niet voor een te klein diafrgama (f/8.0) gekozen omdat ik anders teveel stervorming zou krijgen in het licht van de lampjes en kaarsjes. Ook het dichtlopen van de lampen was lastig maar wederom met behulp van de dimmers konden we een prima resultaat behalen.

Schapen scheren

Gisteravond ben ik met een vriend mee op pad geweest om eens te kijken bij onze schaapskooi in Loenen naar het traditionele schaapscheren. Dit "voorscheren" is al een jarenlange traditie die meestal een paar weken vooraf gaat aan het officiële schaapscheerdersfeest. In het prachtige avondlicht werden de eerste schapen onderworpen aan de kunsten van de scheerders. Herder Roelof Brandsma geeft zo her en der instructies aan zijn nieuwe kroost scheerders. Hij is zuining op z’n schapen, dus netjes knippen! “Ik moet er het hele jaar weer tegenaan kijken”. Naast instructies verteld Roelof, al pijp rokend, prachtige verhalen en deelt hij zijn interessante weetjes. Eigenlijk is het geen scheren maar knippen want er wordt een prachtige schaar gebruikt. Als je op zo’n immens weidse wei loopt en je hoort alleen maar wat schapen, het ritme van het geknip van de scharen in de verte en de zwaluwen die rakelings over je hoofd scheren, heeft dat bijna een meditatieve werking. Heerlijk, totdat er plotseling een camera klikt…oeps, sorry!





Alle foto's zijn gemaakt met de Canon EF 70-200mm f/2.8 L IS en de Canon EF 16-35mm f/2.8 L II

Drukke tijden

Deze week is er weer eentje dat ik mezelf zowat voorbij liep. Elke dag kon ik diverse panden fotograferen en me daarna direct op het bewerken storten om maar bij te blijven. Wat ben ik toch blij met mijn Capture One 4 Pro software! Hoezo economische crisis? Ik begon met een behoorlijke achterstand aan het begin van deze week en die moest ik tussendoor ook nog zien in te halen. Er ging daarnaast ook veel tijd verloren met het aanpassen en opruimen van het interieur in diverse panden om alles toch maar weer strak op de foto te krijgen. Maar er is ook goed nieuws! Gelukkig had ik het licht aardig mee deze week. Toch is het soms moeilijk concessies doen met licht omdat ik toch ook af en toe naar de PocketWizards dreig te grijpen. “Dreig te grijpen” want dit alles opbouwen en instellen kost me eenvoudig weg teveel tijd. Ik maak nu gebruik van beide Canon 580 EX flitsers en probeer via de “master & slave” functie soms wat extra licht te creëren maar dat lukt niet altijd vanwege het infrarood licht moeten beide flitsers elkaar wel kunnen blijven zien! De momenten dat ik naar de PW wil grijpen bestaan meestal uit een donker vertrek die bijvoorbeeld links of rechts de foto inkomt. Denk hierbij aan een kamer die op de gang uitkomt. De laatste tijd probeer ik meer en meer met de 24mm te schieten in plaats van de 16mm. De vertekening neemt dan zo sterk af en dat scheelt weer tijd in het nabewerken. Graag zou ik eens die nieuwe Canon TS-E 24mm tilt shift lens eens willen proberen om te kijken wat je hier aan vertekening kunt verhelpen.


Tussen de bedrijven door ben ik snel nog even naar CameraTools gereden om een LCD protector te halen. Ideaal! Het 3.0” LCD schermpje van de 5D Mark II is zo fraai en goed gecoat maar trekt ook ongelofelijk snel stof aan bovendien poets je het vet er maar lastig af. Met deze LCD protector gaat het veel beter (en je kostbare LCD schermpje is beschermd).


En natuurlijk gaat het voorjaar ook nog steeds door met alle gevolgen...

Test Sigma 120-300mm f/2.8

Voor een goede vriend mocht ik zijn nieuwe Sigma 120-300mm f/2.8 proberen cq testen. Hij was er niet helemaal tevreden mee en vroeg of ik er eens naar wilde kijken. Op het eerste gezicht een fraai gebouwd maar ook zeer gewichtig telezoom objectief moet ik zeggen. Het is wel even wennen om snel en handig met zo’n zwaar objectief om te gaan. Allereerst wat me opvalt is het ontbreken van de Image Stabilizer. Iets waar je mee verwend wordt op de Canon 70-200mm f/2.8L IS. Daarnaast is het ook wennen dat de zoomring en scherpstelring net omgedraaid zijn tov de Canon. Eerst krijg je de scherpstelring met daarachter de zoomring. Steeds wanneer ik wilde zoomen en afdrukken zat ik de scherpte te wijzigen. Als eerste ben ik begonnen met het uit de hand schieten van wat testfoto's. Daarbij heb ik enkele fraaie platen kunnen schieten maar zaten er toch veel bij die last hadden van bewegingsonscherpte. Je moet toch al snel aan een sluitertijd van 1/400ste denken (min sluitertijd = brandpuntsafstand) dus minimaal 1/300ste. Bij f/2.8 (tot f/4.0) genegeerd deze lens toch een behoorlijke zachtheid (beetje teveel naar mijn mening). Pas bij f/8 wordt het zichtbaar beter maar blijft hij voor mijn gevoel nog steeds wat aan de zachte kant. Wel was ik onder de indruk van de fraaie Bokeh en fraaie scherptediepte (zie grote portretfoto die Stefani heeft gemaakt). Wat me opviel was dat er vrij veel vignetering zichtbaar was op egale achtergronden (blauwe lucht, witte muur, etc.) Op beide punten scoort mijn Canon 70-200mm beter. Deze zware jongen vraagd om een monopod of stevig statief want na een uurtje schieten hadden m'n armspieren er genoeg van. Prachtige 'natuur' lens. Hierbij wat testfoto’s.

Spiegelbeeld

Vandaag kreeg ik een leuke uitdaging om te fotograferen. Het ging om Robert Koppe die mij via de mail had benadert en vroeg of ik een foto van hem wilde maken voor zijn nieuwe website. Geen probleem! Hij heeft sinds kort een eigen verzekering- en hypotheekadvies bureau en daar hoort ook een nieuwe website bij die hij zojuist had vrijgegeven. Hij wilde graag iets speciaals (creatiefs) uithalen met zijn foto. Hij wilde graag als adviseur op de foto (strak in het pak) en zichzelf daarbij als klant een hand geven. Zijn thema is namelijk “Adviseren zoals ik zelf geadviseerd zou willen worden”. Een erg leuk idee vond ik en ben daarmee aan de slag gegaan. Ik moest hem dus twee keer fotograferen en daarna gaan Photoshoppen. We hadden afgesproken bij zijn ‘oude’ werkgever makelaarskantoor Rheinders in Apeldoorn voor een geschikte kantoorruimte. Na een tijdje gezocht te hebben vonden we een geschikte locatie. Ik wilde een niet te druk kantoor hebben omdat de nadruk moest liggen op beide Roberts en de handdruk. Er kwam vrij heftig zonlicht naar binnen knallen dus heb ik het rolgordijn (zichtbaar op de achtergrond) flink moeten laten zakken. Daarna ben ik bezig gegaan met het opzetten van het licht. Ik kon nu tevens mijn nieuwe Canon Speedlite 580 EX II flitser proberen. Wat een beest! Dankzij de Sekonic (L-358) kon ik een snelle en gemakkelijke setup vinden. Wat een prachtig & handig apparaat is dit toch. Uiteindelijk heb ik twee flitsers gebruikt met de bekende PocketWizards. Een 580 EX flitser had ik voorzien van een oranje gekleurde omnibounce (om de foto's toch een klein beetje warmte te geven) en de andere 580 EX II flitser voorzien van een doorschiet paraplu. Zonder deze paraplu creëerde deze net teveel slagschaduw. Daarna heb ik naast Robert een andere persoon gevraagd om als testpersoon op de foto te willen. Ik kan namelijk niet die handen in elkaar photoshoppen deze 'verbinding' moest echt zijn. Nadat ik de testfoto genomen had, heb ik een kruisje achter op het LCD schermpje van m'n camera gezet (op het beschermfolie wat ik er vóór die tijd had opgeplakt). Zodoende kon ik precies het juiste punt terugvinden van de handen voor de volgende foto waarbij Robert zich had omgekleed. Thuis ben ik gaan Photoshoppen en zie het resultaat. Ben hier erg tevreden mee.

Brabantse Gezelligheid

Dinsdag 5 mei ben ik weer een dag meegeweest met mijn lieftallige vriendin collega fotograaf Stefani Buijsman. Deze professionele opdracht zouden we gaan schieten op locatie in Hedel, Brabant (altijd gazellig). Bij deze uitgebreide opdracht moesten we zowel mensen als landelijke natuurproducten gaan fotograferen waarbij het zwaartepunt op de natuurproducten zou gaan liggen. De sfeer (denk aan zomers, fris en landelijk) moest uiteindelijk in de foto te zien zijn. Denk aan een gezellig gezin aan het ontbijt wat geniet van deze heerlijke en gezonde natuurproducten of een authentieke keuken waarin een hobbykok een maaltijd maakt met deze producten, etc. Als ondersteuning werden we geassisteerd door een artdirector en visagiste.

In het draaiboek stonden maar liefst 18 scènes beschreven. Dus 18 stuks foto’s op één dag! Das best veel! Als je bedenkt dat je gemiddeld voor een scène (dus het bedenken van een setting, het klaarzetten van alle benodigdheden, uitmeten van het licht, diverse aanpassingen moet verrichten, test-fotograferen en uiteindelijk de definitieve foto’s schieten) gemiddeld een half uur bezig bent. Reken maar uit! Dan zit je al aan 9 uur (zonder pauzes).

Mijn rol voor deze dag zou inhouden dat ik Stefani op allerlei vlakken technisch zou ondersteunen én dat ik ook model mocht zijn (ahum...ja ja, je zult het niet geloven).

Al vroeg gingen we op pad en kwam het hemelwater met bakken uit de hemel zetten. Dat zou dus weer improviseren worden die dag en dus veel met de PocketWizards spelen worden. Gelukkig hadden we een paar doorschijnende plastic zakken meegenomen hiervoor. Als een (h)echt team gingen we tekeer en rende ik naar buiten om de buitengeplaatste PW (die als zon fungeerde) steeds van plaats te verwisselen en/of het vermogen van de flitsers aan te passen. Stefani maakte er steeds een prachtig zomers en fris geheel van. Zo gingen de uren voorbij en tegen zessen leek het erop alsof we die 18 stuks gingen halen. Uiteindelijk is het ons ook gelukt! Wat een team! Moe maar zeer voldaan reden we in de regen weer naar huis... maar daar zul je op de foto’s niets van kunnen terugvinden. Dank ook aan de Brabantse gastvrijheid!